وقت و بی وقت.
خیلی جالبه آدم بعضی وقتها با اعمال گذشتش فکر کنه و ببینه اگه تفکرات الانش رو اون موقع داشت چه تصمیمی میگرفت و چه کاری میکرد.
من وقت و بی وقت این کارو میکنم.
ولی از این جالبتر اینه که آدم تفکرات گذشتشو مرور کنه. من واقعا از این کار لذت می برم و خیلی وقتها به حماقت خودم تو گذشته و افکاری که داشتم میخندم.
به نظرم این از اثرات افزایش سن و تکامل انسانه.
البته این تکامل همیشه مثبت و سازنده نیست. مثلا یه کلاهبردار وقتی حرفه ای تر میشه با خودش میگه باید زودتر اینکارو میکردم که بیشتر سر مردمو کلاه میزاشتم. ولی نکته ی مشترکش اینه که آدم همیشه به تفکرات گذشتش میخنده.
(این نظر منه و هر کس فقط خودش این موضوع رو راجع یه خودش میدونه.)
من وقت و بی وقت به تفکراتم فکر میکنم ولی متاسفانه روند تغییر تفکراتم به سمتی که دوست دارم بره خیلی کنده، خیلی کند....
پ.ن: شاید در مورد اعمال گذشته بتونه به چند سال پیشم برگرده ولی در مورد تفکرات گذشته معمولا خیلی نزدیکتره.
